Di suatu masa, Buana telah menyeru kepada langit, Wahai engkau yang dinamakan langit, Apakah kau tiada melihat Seluruh yang ada di atasku telah lama menggeliat, Mereka menjerit-jerit. Tanah yang ada di permukaan ku telah lama kerontang, seluruh Insan manusia pun mulai murung. Rumput beserta segenap makhluk rasakan kekeringan yang mengakibatkan sengsara tiada ujung.
Rembulan runtuh di pelupuk malam selepas senja meninggalkan Sunyi mencekam... Gundah bersenandung di lebatnya belukar rindu Malam na'as dua hati yang tak menyatu
Jendela Sastra
Komentar Terbaru