Ngurus anak yatim

Ngurus anak yatim.

Sarerea nyebutna Abah. Abah anu tos teu aya dikieuna tapi jasana pasti dipikainget ku saban jalma di kulawarga. Teu kitu kumaha da sarerea ngarasakeun kumaha nyaahna Abah boh ka adi atawa ka alo; Abah anu sholeh, anu dipikolot anu sok biasa dipentaan saran lamun aya masalah di kulawarga.

Abah teh anak kadua anu jadi cikal lantaran jadi anak lalaki panggedena; gede pisan tanggung jawabna Abah pikeun ngurus adi-adina anu aya kana dalapana, lima awewe jeung tilu lalaki. Teu aya nu menta ka Abah supaya ulah waka ngawangun rumah tangga; tapi ku kasadaran Abah sorangan, Abah henteu gura-giru kurenan tapi nungtaskeun heula nguruskeun adi-adina. Nu lalaki sina junun sakolana, nu awewe atuh sina rumah tangga heula sakumaha ilaharna.

Anak kadalapan ti lanceuk Abah nu cikal saumur jeung anak Abah anu cikal; jadi tetela Abah mah ngawangun rumah tanggana sorangan teh leuir pisan. Eta dipilampah ku Abah sangkan adi-adina tuntas heula jeung barisa hirup mandiri, kakara Abah sorangan ngawangun rumah tanggana.

Kira-kira tahun 1940, anu jadi bapana Abah tilar dunya, ninggalkeun 10 anak yatim ka asup Abah sorangan; aya duaan anu laleutik pisan nyaeta nu ka salapan jeung sapuluh; malah si bungsu mah teu kungsi apal kana roman anu jadi bapana bakat ku leutik keneh pisan. Anu geus kurenan kakara saurang nyaeta lanceuk Abah anu cikal; anu sejena mah masih laleutik keneh. Ningali kaayaan indungna anu kacida ngarasa kaleungitan ku salaki, heg barudak keur meujeuhna bilatung dulang, Abah ngarasa boga mandat ngagantian tugas bapana. Memang ari pakaya mah teu kurang da bapana Abah ninggalkeun imah gede, aya sawah jeung kebon lega, tinggal kumaha cara ngokolahkeunana.

Abah anu boga cita-cita nyakolakeun adi-adina; saenggeusna badami jeung nu jadi indung, mutuskeun sarerea kudu pindah ka kota, ngarah babari sarakola teu kudu kos sewang-sewangan. Singket carita, sabagian pakaya di lembur dijual pikeun meuli imah di kota, oge meuli sawah anu ayana dideukeut kota; pikeun bekel dahareun sapopoe. Abah sorangan teu kungsi lila meunang pagawean di kantor  Pamarentahan. Da jaman harita mah neangan gawe teh masih gampang teu cara ayeuna, hese neangan lowongan. Akhirna Abah oge panggih jeung jodona babaturan sakantor. “Bapa sareng Ema damelna di Katopoh” ceuk anak Abah nu kadua basa mimiti diajar ngomong. Maksudna digawe di Kantor Pos.

Pakaya anu di lembur oge henteu dijual kabeh ngarah aya longokeun incu-buyut jaga. Tanah luluhur anu sabagean dijadikeun makam kulawarga aya keneh di lembur. Kolot kolot Abah, malah Abah sorangan dikurebkeun didinya di Nyalindung. Kiwari Nyalindung jadi aya ditengah kota kusabab pamekaran wilayah. Ibu Kota Kabupaten Tasikmalaya ayana di Singaparna. Nyalindung, lembur kulawarga Abah baheula, asup kawewengkon Singaparna; malah teu jauh ti dinya aya tempat pikeun Arung Jeram di Wahangan Ciwulan.

Mangsa Abah geus ngadeukeutan umur pangsiun, Abah mah rajin diajar mulasara jenazah; malah akhirna jadi profesi tambahan Abah dina fardhu kifayah, mulasara jenazah, kaasup ngamandian jeung ngurebkeun. Da Abah mah ti ngora keneh jalmana sabar, tulaten, tara ngumbar amarah; estuning loba picontoeun keur nu ngarora.

Anak-anak yatim, tegesna adi-adi Abah, sadayana motekar maraju, jareneng, hasil gawe Abah anu ngajalanan adi-adina supaya sarakola sing junun, nepika harasil dina hirupna, aya nu jadi Pajabat Pamarentahan, Pingpinan Instansi jeung sajabana.

Abah maot dina umur saperti Rosululloh, sarta dipundutna dina poe Juma’ah, husnul khotimah, insyaa Allah. Alfatihah pikeun Abah anu gede jasana ka urang sakulawarga.

Islamik, Ba’da Dhuhur, 23 Mei 2024

Rachmat Sudjana